Servaas Raedts afscheidsfotograaf, ook wel uitvaartfotograaf genoemd. Hij is een van de meer dan 100 afscheidsfotografen welke op ons platform een vermelding heeft. Net zoals veel van zijn collega’s weet hij door zijn ervaring hoe waardevol het is om mooie foto’s van een afscheid te hebben. Uitvaart-Platform.nl sprak met hem, en vroeg specifiek naar een aantal persoonlijke ervaringen.
Wanneer fotografeerde je je eerste uitvaart en wat is je daarvan bijgebleven?
Dat is halverwege 2019 geweest. Een jonge vrouw die veel te vroeg is gestorven. Ongeveer een maand voordat ze stief heb ik één van haar laatste wensen in vervulling laten gaan: ze wilde graag met al haar vriendinnen op de foto. Vanuit het contact dat ik toen heb opgebouwd heeft haar moeder me gevraagd of ik haar uitvaart ook wilde fotograferen. Ik vond het doodeng maar tegelijkertijd ook heel mooi om mee te maken.
Wanneer ik terugkijk op deze uitvaart heb ik toen meteen heel veel meegemaakt. Ik ben geweest bij het Hospice op het moment dat ze werd opgehaald, was erbij toen haar moeder en zussen haar de laatste zorg gaven en ben op de dag van de uitvaart met de familie mee geweest tot in de ovenruimte van het crematorium. Het is heel bijzonder om zo dichtbij te komen op zulke intieme momenten. En helemaal om achteraf te horen dat ik niet ben opgevallen, ze noemde me zelfs ‘de onzichtbare fotograaf’.
Hoe ben je na deze eerste ervaring je gaan specialiseren tot afscheidsfotograaf?
Ik heb contact gezocht met uitvaartbegeleiders en hun verhalen gehoord, ik ben me gaan verdiepen in de ‘uitvaartetiketten’ en heb een opleiding gevolgd tot afscheidsfotograaf. Dat is een opleiding waarin je niet zo zeer fotografie leert maar meer hoe om te gaan met mensen in rouw, hoe communiceer je met een uitvaartbegeleider en hoe stel je je op naar families.
Gedurende die periode heb ik ook mijn website, www.deafscheidsfotograaf.nl gemaakt.
Door contact te leggen met uitvaartverzorgers kreeg ik al snel enkele opdrachten en ook word ik regelmatig door families zelf benaderd.
Je bent als afscheidsfotograaf niet regio gebonden, is dat een bewuste keuze?
Ja, ik vind dat wanneer mensen mij vragen als uitvaartfotograaf dat het een keuze voor mij moet zijn en niet de keuze voor een woonplaats of regio. Voor mijzelf vind ik het prettig dat ik hierdoor ook op veel verschillende locaties kom. De ene keer sta ik in een oud klein kerkje en de andere keer ben ik bij een groot rouwcentrum. Die variatie zorgt ervoor dat ik niet op de automatische piloot werk maar altijd erg alert en scherp ben.
Zijn er bepaalde momenten die je het meeste zijn bijgebleven?
Eigenlijk blijft alles me wel bij maar er zijn inderdaad wel een aantal momenten die ik me erg goed kan herinneren. Zoals het moment dat een weduwnaar het herinneringsalbum van zijn vrouw persoonlijk bij mij kwam ophalen en het goed vond dat de lokale televisie dat moment in beeld bracht.
Of het moment dat ik in een huiskamer sta, de kist wordt gesloten en de moeder van de overleden jongen zich radeloos op de kist werpt. Erg aangrijpend om te zien en tegelijkertijd heel waardevol om die beelden achteraf aan de familie te kunnen leveren.
Maar er zijn heel veel meer momenten die me zijn bijgebleven. Dat is denk ik ook wel iets dat niet alleen een afscheidsfotograaf heeft maar wat veel mensen die werken in de uitvaartbranche zullen hebben.
Tot slot: wat is voor jou het belangrijkste aan je werk als afscheidsfotograaf?
Dat ik er ben om herinneringen vast te leggen en te zorgen dat de nabestaanden deze herinneringen kunnen vasthouden door mijn foto’s. Het blijft zo bijzonder om achteraf te horen wat er allemaal langs mensen heen is gegaan en wat ze zelf niet hebben meegekregen van de bewuste dag.
Zo heb ik foto’s gemaakt op het moment dat er een witte kist met touwen door de familie in een graf naar beneden werd gelaten. Het was een witte kist en de uitvaartverzorgster had daar nog een rode roos op gelegd. Achteraf hoorde ik dat een van de mensen die heeft meegeholpen de kist te laten zakken pas op mijn foto’s zag dat er een roos op de kist lag. Dat heeft hij op het moment zelf helemaal niet gezien.
Of ik heb meegemaakt dat de vader van een overleden vrouw sprak in de aula. Tijdens dit moment stond zijn broer, dus een oom van de overleden vrouw, al die tijd naast hem met een hand op zijn schouder. De vader heeft dat op het moment zelf helemaal niet meegekregen en pas terug gezien bij het bekijken van de foto’s.
Wilt u meer informatie over Servaas Raedts afscheidsfotograaf, bezoek dan onze bedrijvengids, u vindt daar ook de contactgegevens.