"Naast het verdriet, herinner ik ook de verbondenheid en het diepe contact dat we hadden. Jacqueline Dersjant deelt met ons haar persoonlijke ervaring. 

Door deze ervaring heeft ze gekozen voor Afscheidsfotografie. 

“Op een avond, zes jaar geleden, schonk mijn moeder ineens de theepot leeg over haar laptop. Ze schrok en ging gauw een doekje pakken, maar kwam terug met een wijnfles. Hoe ze daarmee het toetsenbord moest droogmaken, wist ze zelf ook niet. Nog diezelfde avond kreeg ze een ernstige epileptische aanval en werd opgenomen in het ziekenhuis.

De eerste week wees niets op een tumor, maar 5 weken later was duidelijk dat ze terminaal ziek was. Een bestraling kon haar leven met een paar maanden verlengen, maar tijdens het passen van de mal voor die behandeling werd mijn moeder zo verdrietig. Dit wilde ze niet! Ze koos voor kwaliteit van leven en wilde geen behandelingen meer. Hoe lief en goedbedoeld de telefoontjes van familie en vrienden ook waren, al na een paar dagen kon ik ze niet meer aan en besloot een blog te schrijven. Alles wat gebeurde, schreef ik van mij af. Ook plaatste ik er een paar foto’s bij. Gewoon van kleine, dagelijkse momenten: mijn vader die even zijn hoofd liet rusten op mijn moeders borst, haar strelende hand over zijn wang.

Iedereen weet dat het leven eindig is. En toch verandert er iets het moment dat je hoort dat iemand niet lang meer zal leven. Mijn ouders knuffelden elkaar regelmatig. Het was een vertrouwd beeld voor mij, maar nooit eerder had ik eraan gedacht om een foto van hun te maken. Tot dat moment. Nu ik terugkijk op de ziekteperiode van mijn moeder voelt die niet alleen als een moeilijke tijd, maar ook als een periode waarin we als gezin dichter bij elkaar zijn gekomen. Naast het verdriet, herinner ik ook de verbondenheid en het diepe contact dat we hadden. Mijn blogs en de ‘gewone’ momenten die ik met mijn iPhone vastlegde, herinneren mij hieraan. Ondanks dat ik fotograaf ben, heb ik er geen moment bij stilgestaan om foto’s te laten maken van die laatste tijd samen.

Pas toen het te laat was, werd ik mij ervan bewust hoe graag ik die foto’s van haar, met mijn vader, broer, ons gezin, zij en ik samen, had willen hebben. Vanaf toen ben ik mij gaan toeleggen op het fotograferen van mensen die afscheid gaan nemen. Niemand vergeet foto’s te maken van een bruiloft. Ik hoop dat het ooit net zo vanzelfsprekend wordt om foto’s te maken van die laatste levensfase." 

Wil je meer informatie over Jacqueline Dersjant Levensfotograaf, bezoek dan onze bedrijvengids.