Vind je het niet zwaar om rouwfotograaf te zijn? Deze vraag werd mij onlangs gesteld. Het zien van verdriet went nooit en het raakt mij iedere keer weer. Wel heb ik mezelf aangeleerd dat ik niet mee moet gaan in dit verdriet. Anders kan ik mijn werk niet professioneel uitvoeren. Mijn taak in de rol van rouw/ afscheidsfotograaf is om constant scherp te zijn en dierbare momenten vast te leggen, die later kunnen helpen het verdriet te verlichten. Deze foto’s openen makkelijker een gesprek en kunnen ondersteuning bieden bij het verwerken van het verdriet.
Ik stelde voor om na de geboorte zo snel mogelijk foto’s te maken van de kleine, waarbij oma een prominente rol zou krijgen. Door alle tegenstrijdige emoties, het verdriet over het naderende overlijden van haar moeder in combinatie met het herstel van een keizersnee, was een fotoshoot niet het eerste dat bij haar opkwam.
Vier weken later werd tijdens de uitvaart een fotopresentatie getoond van oma met een prachtige baby in haar handen, waardoor iedereen zag dat zij haar pijn en verdriet even vergat door de liefdevolle gevoelens voor haar 1e kleinkind.
De vriendin zat op een gegeven moment vast in een emotioneel rollercoastergevoel. Op mijn advies heeft zij contact opgenomen met een rouwcoach. Het fotoalbum van de uitvaart heeft tijdens de coaching een belangrijke bijdrage geleverd om een verwerkingsproces te vinden dat bij haar paste.
Wilt u meer informatie over de fotograaf achter dit prachtige verhaal, bezoek dan onze bedrijvengids. Fotograaf Coby Bergsma heeft op het gebied van afscheids- en uitvaartreportages met overleden baby’s/kinderen en volwassenen veel ervaring opgedaan. Vanaf 2017 werkt zij als vrijwilligster bij Stichting Still.
Echtgenoot fotograaf Johan Bergsma (van Bergsma-Photography) heeft op het gebied van afscheidsreportages veel ervaring opgedaan. O.a. bij Stichting A.L.S. waar hij als vrijwilliger heeft gewerkt. Veel ervaring heeft hij ook op het gebied van uitvaarten met militair ceremonieel.