Oké, dit is zo’n onderwerp waar bijna niemand graag over praat, maar zóveel mensen mee te maken krijgen. En daarom is het juist belangrijk om er open en eerlijk over te zijn. Misschien zit je er zelf middenin. Misschien ken je iemand die het doormaakt. Hoe dan ook: een stille miskraam (ook wel ‘missed abortion’ genoemd) is verdrietig, verwarrend en soms ook lichamelijk zwaar. Maar je staat er niet alleen voor.

We nemen je stap voor stap mee. Zonder medische poespas, gewoon duidelijk. 

Wat is een stille miskraam precies?

Bij een stille miskraam is het vruchtje of embryo in je buik gestopt met groeien, maar je lichaam heeft dat (nog) niet door. Je hebt dus nog steeds zwangerschapsverschijnselen of helemaal geen bloedverlies, terwijl het hartje al gestopt is met kloppen.

Het is vaak iets dat bij een controle-echo ontdekt wordt. De arts zegt dan iets als: “Ik zie geen hartactiviteit meer.” En bam. Alles kantelt.

Hoe herken je een stille miskraam?

Het lastige is: je herkent het meestal niet zelf. Daarom heet het ook “stil”. Maar soms zijn er wel signalen:

• Zwangerschapssymptomen nemen plotseling af (geen misselijkheid meer, geen gespannen borsten).

• Een vaag onderbuikgevoel dat “iets niet klopt”.

• Licht bloedverlies of bruinige afscheiding.

• Maar vaak... helemaal niks.

Je komt er meestal achter bij een echo, bijvoorbeeld rond week 8 of 12.

En dan? Wat gebeurt er na de diagnose?

Dit is zo’n moment waarop alles even stilvalt. Verdriet, verwarring, schuldgevoelens (hoewel het nooit jouw schuld is!), en dan ineens allerlei keuzes. Want ja, dan moet je beslissen hoe je verder gaat.

Je hebt over het algemeen drie opties:

1. Afwachten (natuurlijke miskraam)

Je kunt ervoor kiezen om je lichaam zelf het miskraamproces te laten opstarten. Dat kan dagen tot weken duren. Soms begint het ineens, soms komt het niet op gang.

Let op: dit kan heftig zijn. Krampen, bloedverlies, stolsels… Het is fysiek en emotioneel zwaar, maar ook heel natuurlijk.

2. Medicatie

Je krijgt medicijnen (meestal misoprostol) die je lichaam helpen om de miskraam op te wekken. Vaak in combinatie met pijnstilling.

Dit gebeurt thuis of in het ziekenhuis, afhankelijk van je situatie en wat jij prettig vindt.

3. Curettage (kleine operatie)

Dit is een medische ingreep onder lichte narcose of sedatie waarbij de baarmoeder wordt “leeggehaald”. Het klinkt misschien heftig, maar het is vaak snel en fysiek minder zwaar dan een natuurlijke miskraam.

Sommige mensen kiezen hiervoor om het snel af te ronden, anderen juist niet — alles is oké.

Hoe zit het met emoties?

Eerlijk? Die zijn heftig. Verdriet, boosheid, ongeloof, een gevoel van falen. En soms ook... niks. Of een soort leegte.

Wat je ook voelt: het is normaal.

Geef jezelf ruimte. Huil. Schrijf. Praat. Of juist even niet. En weet dat het oké is om je partner, je familie of een therapeut erbij te betrekken.

Tip: praat erover met iemand die je vertrouwt

Zoveel vrouwen maken dit mee, maar bijna niemand vertelt erover. Het kan zó opluchten om te horen: “Ik heb dat ook gehad.” Je bent niet alleen.

Wat moet je praktisch regelen?

• Ziekenhuis of verloskundige begeleidt je verder.

• Je hoeft je zwangerschap niet officieel af te melden als het onder de 24 weken is, maar soms kan het emotioneel fijn zijn om iets symbolisch te doen.

• Werkgever inlichten: je hebt recht op ziekteverlof (en soms rouwverlof), maar alleen als jij dat wil en nodig hebt.

• Eventueel iets regelen met je zorgverzekering (bij medicatie of ingreep).

Wil je afscheid nemen?

Klinkt misschien gek, maar het kan helpen om bewust afscheid te nemen van je kindje, hoe pril het ook was.

• Schrijf een brief.

• Steek een kaarsje aan.

• Geef het vruchtje een klein plekje in je tuin of ergens in de natuur.

Sommige ziekenhuizen bieden ook symbolische steun aan, zoals een klein herinneringsdoosje of een kaartje.

TIP: Klik hier om in contact te komen met de ondernemers in onze bedrijvengids waar wij mee samenwerken. Zij helpen je graag verder bij het regelen van een afscheid en alles wat erbij komt kijken..

En daarna?

Je lichaam herstelt meestal binnen een paar weken. Je cyclus komt langzaam terug. Zwanger worden kan daarna vaak weer vrij snel, als jij daar klaar voor bent. Maar neem vooral de tijd. Er is geen haast. En als het niet lukt om het emotioneel een plek te geven? Dan is hulp vragen geen zwakte, maar pure kracht.

Tot slot: wees zacht voor jezelf

Een stille miskraam is niet ‘gewoon pech’. Het is rauw verlies. Zelfs als het pril was, zelfs als je er nog niemand over had verteld. Rouwen mag. Verdriet voelen mag. Niks hoeven mag ook.

Of je nu praktisch, emotioneel of lichamelijk door een rollercoaster gaat — jij mag kiezen hoe je dit aanpakt. En jij mag bepalen wie je toelaat in dit proces.