Leen Koster Uitvaarten - (christelijke uitvaartzorg)

Welkom bij Leen Koster Uitvaarten

Leen Koster

Het werk als predikant/voorganger is voor mij een grote zegen. Ik weet, het is een roeping van God! Ik vind het een geweldig mooi voorrecht om er voor de mensen te zijn. Ik ben niet altijd gelovig geweest, ben zelfs ongelovig opgevoed en dacht altijd dat geloven in God en Jezus maar een sprookje was. God? Daar moest men bij mij niet mee aan komen. Echter eind 1988 kwam daar verandering in. Wat ik in de verste verte nooit gedacht had, gebeurde, ik kwam tot levend geloof in de Here Jezus door een wonderbaarlijke gebeurtenis en mijn leven veranderde ten goede. Ik ervoer sterk Gods roeping en werd tien jaar later, in november 1999 predikant/voorganger. In al die jaren heb ik heel wat meegemaakt. Mooie momenten en verdrietige momenten. Mensen helpen, troosten, met hen bidden, pastorale hulp verlenen, Gods Woord uitleggen, of gewoon een arm om iemand heen, een luisterend oor hebben, zijn belangrijke zaken voor mij.

Sommige verhalen vergeet ik nooit. Ik geef een voorbeeld.

Een man, wiens vrouw bij mij in de kerk kwam, lag in het ziekenhuis. Zelf kwam hij nooit in de kerk. Hij geloofde niet. Hij zette zijn vrouw altijd met zijn auto bij de kerk af en reed dan altijd weer weg. Ik besloot om hem in het ziekenhuis te bezoeken. Daar aangekomen sprak ik met hem. Hij moest eerlijk gezegd niet zoveel van mij hebben, dat kon ik wel zien. Die gelovige predikant, wat moest hij daar mee? Niks! Toen ik weer naar huis reed besloot ik om hem maar even met rust te laten. Een paar dagen later kreeg ik bericht van zijn vrouw. Hij zei: “Kom Leen niet meer?” Zo reed ik de volgende dag, in de avond, weer naar het ziekenhuis, in Gouda. Daar lag hij, op bed, alleen in een kamer. Er was iets met hem gebeurd. Ik zag de ‘vragen’ in zijn ogen. Hij wist dat hij zou gaan sterven. Maar, waar zou hij nu naartoe gaan, straks na zijn heengaan? Hij zat er erg mee. Het was een last die zwaar op zijn schouders rustte. Op die avond sprak ik met hem en mocht ik met hem bidden en er gebeurde iets moois met hem. Hij kreeg ineens rust en vrede. Hij huilde en nam Jezus aan als Zijn Verlosser en hij werd zo blij. Ik stond erbij en keek ernaar. Het was Gods werk. Hij wist nu waar hij naartoe zou gaan. Ik reed naar huis, dankbaar en moest zelf ook een traantje wegpinken.

De nacht die volgde kreeg hij een droom. Hij zat in een bootje en het bootje zat vast aan een touw. Het touw werd doorgeknipt en toen voer hij weg. Het was tijd om te gaan. God zou hem thuishalen. Hij vertelde het voorval aan zijn vrouw en korte tijd later blies hij zijn laatste adem uit. Al menigmaal heb ik zulke prachtige dingen mee mogen maken.

Predikant en uitvaartondernemer, het is een prachtige combinatie. Zo kan ik nog veel meer voor mensen betekenen, er helemaal voor hen zijn. Dat is mijn drijfveer.

Leen Koster