Vakantie met ons gezin betekent voor ons met de caravan de wijde wereld in, op zoek naar avontuur. Dit jaar staat Zuid-Frankrijk op de planning als eindbestemming. Voor extra comfort hebben we gekozen voor een plek met privé-sanitair, om de onvoorziene hygiëneperikelen van een gedeeld campingtoilet te elimineren.

Het leed dat campingtoilet heet

Je kent het misschien wel: het leed dat campingtoilet heet. Het begint met nét te laat vertrekken bij je caravan en vervolgens, met samengeknepen billen, een snelwandelrecord proberen te breken. Eenmaal aangekomen open je, met de grootste opluchting ooit, het eerste hokje dat je kunt vinden en plof je op de toiletbril. Vers voorverwarmd door een onbekende voorganger.
De ontspanning kan beginnen, begeleid door de vrolijke klanken van een denkbeeldige fanfare.

Het creatief oplossen van toiletproblemen

Maar dan slaat de euforie snel om wanneer je merkt dat de toiletrol… leeg is. Na minutenlang hopen dat er vanzelf papier aangroeit, besluit je toch in actie te komen. Met de deur op een kier speur je de gang af, in de hoop dat "verantwoord hupsen met je broek op de enkels" nog een haalbare optie is. Je waagt de sprong, maar helaas — het universum heeft geen medelijden vandaag. Geen enkel hokje bevat nog een spoortje toiletpapier.
Dus maar doorhupsen naar de douches, waar je hoopt dat het geen spitsuur is. We hebben het inmiddels omgedoopt tot "bidet op afstand." Stressvol, dat wel.

De onverwachte pauzestops tijdens onze reis

Onze pauzestops onderweg zijn elk jaar weer een verrassing. De frequentie van deze stops hangt samen met de drukte in de periode waarin we reizen. Mijn man, heeft een indrukwekkende kennis van computers, zeker voor iemand in de uitvaartbranche. Hij regelt alles: van rouwdrukwerk tot advertenties en speciale fotofilms voor een uitvaart.
Onze reis begon midden in een lopende uitvaart en met een nieuw overlijden op de ochtend van vertrek. Na de eerste zorg voor de overledene en de familie was het tijd om de rouwauto in te wisselen voor onze reisauto, de kinderen te verzamelen en de tocht naar Frankrijk te beginnen.

Reizen en rouwdrukwerk combineren

Bij het betreden van de hobbelige Belgische wegen komt het eerste telefoontje binnen: de rouwbrief moet vóór 17:00 uur op de post. Gelukkig is het lunchtijd en kunnen we de kinderen paaien met Belgische frieten. Terwijl de kinderen genieten van hun maaltijd, duikt mijn man de caravan in om aan de rouwbrief te werken. Na een uurtje vervolgen we onze route, de brieven zijn klaar voor controle en de magen weer gevuld.
Nog geen half uur later gaat de telefoon weer. Een aanpassing op de rouwbrief.
Terwijl één van de kinderen opgelucht ademhaalt vanwege een vergeten toiletbezoek bij de lunch, verdwijnt mijn man opnieuw in de caravan voor de correctie. Binnen 20 minuten zijn zowel de correcties als de plaspauze afgerond.
Een kleine drie kwartier later belt de familie opnieuw; ze hebben nog een wijziging.
De kinderen beginnen inmiddels te protesteren. Ze starten direct met de onderhandelingen en zetten scherp in. Compromis wordt gesloten en we gaan weer aan de kant.

Flexibiliteit en samenwerking tijdens de reis

Gelukkig zijn de kinderen flexibel en weten we, met wat onderhandeltools en creatieve oplossingen, elke stop in goede banen te leiden.
Het is belangrijk om in gesprek te blijven met de kinderen en ze te betrekken bij het waarom.
Onze reis gaat door, ondanks de vele rustplaatsen onderweg. Tegelijkertijd is de reis van een dierbare van iemand anders gestopt en zoeken ze met elkaar én onze hulp naar een mooie laatste rustplaats.

In mijn volgende blog deel ik meer over hoe mijn partner soms zijn werk meeneemt naar huis en hoe we daar samen mee omgaan.