Het ontdekken van elkaars handleiding behoort natuurlijk tot de topprioriteiten tijdens het daten. Aangekomen op pagina 3, was daar het onderwerp; dé kinderwens.

De kinderwens bespreken

Gezien zijn leeftijd begreep ik de wat lichte urgentie van dit onderwerp. Uiteindelijk is vloeibaar toch net wat kansrijker dan de poedervorm die het ooit een keer gaat aannemen. Op dat moment was ik gezegend met drie prachtige kinderen. Uitbreiding kon mij alleen nog maar rijker maken. Ik hou van een groot gezin. Zoveel liefde te geven en te ontvangen. Met z'n allen gezellig aan een grote eettafel. En met een beetje mazzel, toch vijf keer kans dat er iemand looking after naar pa en moe doet in het bejaardentehuis later.

Het bijzondere nieuws

Glimmend van blijdschap deelden we maanden later het bijzondere nieuws dat we ouders mochten worden. Na de eerste euforie, kwam ook langzaam het gesprek op gang, wat dit logistiek voor ons zou betekenen. Wij woonden namelijk een krap uur bij elkaar vandaan.

De logistieke uitdaging

Nooit was er bij mij opgekomen dat afstand wel degelijk uitmaakt als je een uitvaartonderneming hebt. Oké, ik zal eerlijk zijn over mijn wellicht wat cru en kort door de bocht gedachten van toen, maar dood is toch dood. Dat is zo op het moment dat een overlijden gemeld wordt, maar na vijf uur is dit niet anders. Deze reactie bespeur ik overigens ook weleens bij anderen, wanneer je een afspraak last minute annuleert. Vaak zijn dit mensen die nog nooit van dichtbij een uitvaart geregeld hebben en dus ook niet beseffen waarom dit niet helemaal zo werkt.

Inzicht in het uitvaartproces

Ik besef het mij nu maar al te goed. Ja, een overledene is na vijf uur nog steeds overleden, maar de naasten, dat is waar mijn man en zijn gezin extra bij stilstaan op het moment dat een overlijden gemeld wordt. Emotie, onmacht, onwetendheid. Een rollercoaster van gevoelens en een situatie waar je niemand ook maar een minuut langer dan nodig, in wilt laten doorbrengen.

Verhuizen naar een nieuwe omgeving

Nu ben ik een gevoelsmens en kan ik oprecht zeggen, my home is where my heart is. Uiteindelijk hebben externe factoren mede de doorslag gegeven om de stap te nemen en heb ik mijn geliefde dorp ingeruild voor een prachtig dorpje een krap uur verderop.

Aanpassen aan een nieuw leven

Wat is tenslotte een krap uur, dacht ik. Nou, dat valt me uiteindelijk toch best nog wel eens zwaar. Geen spontane aanwaaimomenten meer bij mijn moeder of met een fles wijn in m’n hand bij mijn broer of zus voor de deur. En de fijne muziekavondjes met mijn dierbare vriendin. Ze zijn er, maar summier én gepland. Niet iets waar ik niet heel lekker op ga, zoals jullie weten. Daarnaast heb ik een fantastische familie waar een goed feestje mee te bouwen is. Zeker, blijven slapen kan ik altijd ergens, maar het betekent dat hij 's nachts niet weg kan met de kleine meisjes op bed.

Positiviteit en oplossingsgericht denken

Een cocktail van positiviteit en oplossingsgericht denken. Dat is mij met de paplepel ingegoten. Gecombineerd met de leerschool van een schoonfamilie die een 24/7 leefstijl als geen ander weten te pareren en een bonus oma die haar leven om onze meisjes heen plant. Met elkaar komen we heel ver. Daar ben ik enorm dankbaar voor...maar soms, heel soms...als het een lange periode heel erg druk is en het lopen op tandvlees zichtbaar wordt, kan ik niet ontkennen dat er toch even één seconde door mijn hoofd flitst, was dood toch maar even dood nu...

Ben je benieuwd naar de eerste blog? Klik hier.

Volgende keer

Volgende keer neem ik jullie mee, kijkend door de kinderogen van onze dochtertjes naar het beroep van hun papa, waarbij we soms alert moeten ingrijpen om wilde verhalen wat te nuanceren voordat de politie op de stoep staat...