Je kunt maar één keer afscheid nemen. Maar is dat wel zo?

Je kunt maar één keer afscheid nemen. Maar is dat wel zo? Wanda Kunz is uitvaartspreker en deelt met ons haar verhaal. 

We weten allemaal dat een goed afscheid kan helpen verlies te accepteren. Maar wat als het afscheid niet goed was? Moet je daar dan genoegen mee nemen? Als je voelt dat er een open einde is, zijn er dan nog mogelijkheden? Kun je een goed rouwproces ook later nog op gang brengen?

Opnieuw of alsnog een afscheidsceremonie organiseren, heel bewust en met al je zintuigen op scherp, kan in sommige gevallen uitkomst bieden.

Zo hielp ik ooit 2 zussen een herinneringsdienst voor hun vader vorm te geven.

De vader overleed na een leven vol worstelingen. De oudste dochter begeleidde haar vader tot het allerlaatste moment. En toen hij stierf en de uitvaart achter de rug was, had zij vrede met de situatie.

De jongste dochter was niet in staat haar vader, met al zijn issues, bij te staan. Met pijn in haar hart ontstond er afstand. Die met het verglijden van de jaren onoverbrugbaar werd. Toen de vader stierf, stond zij met lege handen en toen de uitvaart geregeld moest worden, was zij tot niets in staat. Het in vele opzichten incomplete afscheid zorgde jarenlang voor schuldgevoelens en een ondefinieerbare leegte.

Totdat de zussen besloten hun vader opnieuw te willen herdenken met voor mij een rol als begeleider van de ceremonie.

Herinneringen werden opgehaald en oud verdriet werd benoemd. Er werd naar muziek gezocht en vergeten foto’s kwamen boven tafel. Ik liet de zussen praten, met elkaar, met hun moeder, een tante. En ik luisterde, schreef het levensverhaal van hun vader en tijdens de herinneringsdienst droeg ik die voor. Ik vertelde het hele verhaal. Van de kleine jongen in een arm gezin tot de succesvolle slager. De liefdes in z’n leven en voor de fles. Het zakelijk faillissement en de fysieke neergang. De aanwezige grappenmaker met z’n onzichtbare verdriet. Het wel willen maar niet kunnen.

Door zo bewust met haar vader bezig te kunnen zijn, vele jaren na zijn overlijden, gebeurde er iets bij de jongste dochter. De leegte werd letterlijk gevuld.

Het herinneren, de focus, het durven toelaten.. alles bij elkaar maakte dat ze haar vader én zichzelf met terugwerkende kracht beter begreep.

“Je hebt me m’n vader teruggegeven”, vertelde ze me later.

Wat mij betreft het bewijs dat goed afscheid nemen van levensbelang is en indien nodig een tweede kans verdient. 

Liefs, Wanda 

Wil je meer informatie over Wanda Kunz Uitvaartspreker, bezoek dan onze bedrijvengids, je vind hier ook de contactgegevens.